Στις 25 Σεπτέμβρη η εταιρεία Target ανακοίνωσε ότι θα προσλάβει 100.000 νέους εποχιακούς εργαζόμενους (για την χειμερινή περίοδο αυξημένης κινητικότητας στην κατανάλωση λόγω εορτών κλπ) με βασικό ωρομίσθιο $11. Όμως, όπως υποστηρίζει και η ίδια η εταιρεία, αυτό θα έχει επίπτωση και στον μισθό των 323.000 εργαζόμενων που ήδη εργάζονται εκεί. Η πρόθεσή της επίσης είναι να το ανεβάσει στα $15, κάτι που είναι και ο κεντρικός στόχος τους κινήματος fight for $15.
Ανακοινώσεις του κινήματος fight for $15 παρουσιάζουν αυτήν την εξέλιξη ως μεγάλη νίκη – η οποία αναμφισβήτητα και είναι. Όμως αυτό είναι και κάτι που πρέπει να αποδειχθεί και στην πράξη στο κοντινό μέλλον – αν όντως θα γίνουν αυτές οι αυξήσεις πραγματικότητα.
Η μεγαλύτερη νίκη του κινήματος fight for $15 όμως είναι ότι έχει συνείδηση πως τέτοιες αλλαγές ούτε εύκολα γίνονται, ούτε διατηρούνται με ευκολία. Παρα μόνο με επίμονη δουλειά και αρκετό πείσμα – χωρίς την αναμονή άμεσων λύσεων που θα έρθουν ως δια μαγείας από διάφορους σωτήρες.
Σε μια περιληπτική περιγραφή της ιστορίας του, τονίζει την πρώτη απεργία που είχε γίνει στην Νεα Υόρκη πριν από πέντε χρόνια από 200 εργαζόμενους και υποστηρικτές όπου κάνενας δεν τους έδωσε σημασία – αντιθέτως όσοι το πήρανε χαμπάρι αντέδρασαν αρνητικά, ότι αυτό είναι τρελό/αβάσιμο/ανεπίκαιρο κλπ. Λίγο-πολύ αυτό που μπορεί να συναντάμε κι εμείς στα μέρη μας όταν προσπαθούμε να ανοίξουμε τέτοια ζητήματα.
Και προφανώς αυτές οι αντιδράσεις με σκοπό την μείωση της σημαντικότητας και της κεντρικότητας αυτών των ζητημάτων δεν σταματάνε. Ένα άρθρο του εξειδικευμένου σε ζητήματα οικονομίας και επενδύσεων περιοδικού Forbes ισχυρίζεται ότι η ανακοίνωση της εν λόγω εταιρείας για αύξησεις αποδεικνύει ότι κινήματα σαν το fight for $15 είναι περιττά. Και ο λόγος που είναι περιττά, λέει το Forbes, είναι ότι τέτοιες κινήσεις οι επιχειρήσεις και το κεφάλαιο γενικά τις έκαναν και στο παρελθόν. Ότι είναι μια φυσική διαδικασία, στην σφαίρα της ελεύθερης αγοράς, οι επιχειρήσεις να ανεβοκατεβάζουν τους μισθούς σε σχέση τον γενικότερο ανταγωνισμό και με βάση τους ιδιωτικούς/προσωπικούς τους στόχους και σκοπούς.
Αυτά ακούγονται πολύ ωραία σε όσους εξηγούν τον κόσμο με βάση τους δείκτες των χρηματιστηρίων και τις στατιστικές των “εξειδικευμένων οικονομολόγων”.
Εμείς από την άλλη προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα πράγματα παρατηρώντας την δυναμική της κοινωνικής κίνησης.
Με απλά λόγια πιστεύουμε ότι χωρίς τον αγώνα από τα κάτω ούτε αυξήσεις γίνονται, ούτε οποιαδήποτε άλλη κοινωνική αλλαγή.
Και είμαστε μαζί με τους εργάτες του fight for $15 που δηλώνουν ότι:
Όταν παλεύουμε νικάμε!
