Αντιμνημονιακά φυντάνια: ο κύριος οδυσσέας

Όταν πριν δύο χρόνια, μετά τις εκλογές του 2012, ο συριζα εκτοξεύθηκε από το φτωχό 3% στη θέση της αντιπολίτευσης, πολλοί ήταν οι αφελείς που πίστεψαν πως επιτέλους ζυγώνει η ώρα που η αριστερά θα κυβερνήσει τον τόπο. Παραβλέποντας τις πατριωτικές κορώνες του συριζα περί «ξεπουλήματος της χώρας στους ξένους» και αψηφώντας την απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στα ντόπια αφεντικά, πασόκοι και αριστεροί, απογοητευμένοι και αγανακτισμένοι, πόνταραν όλα τους τα λεφτά στο άλογο του συριζα στο όνομα του αντιμνημονιακού αγώνα. Λεφτά που φυσικά θα πάνε στο βρόντο ειδικά για όσους επιμένουν να αυτοπροσδιορίζονται σαν αριστεροί. Έτσι, καθώς οι εκλογές του Μαϊου πλησιάζουν, τα προσχήματα πέφτουν και οι δεξιόστροφες ζεμπεκιές πολλαπλασιάζονται. Κι αντί να δούμε την πολυπόθητη «έφοδο στον ουρανό» γινόμαστε μάρτυρες μιας ακροδεξιάς εφόδου στον συριζα, με στόχο –τι άλλο;- τη συγκρότηση ενός πλατιού αντιμνημονιακού μετώπου. Το πιο τραγικό δε, είναι πως η μόνη κατηγορία που συνοδεύει όλους τους επίδοξους μνηστήρες είναι αυτή του «μνημονιακού». Λες και η σύγχρονη ιστορία άρχισε να γράφεται από το πρώτο μνημόνιο και μετά. Έτσι, παρότι όλα είναι γνωστά και κανείς δε θυμάται τίποτα σ’ αυτή τη χώρα, εμείς θα κάνουμε τον κόπο να υπενθυμίσουμε το ποιόν του κυρίου Οδυσσεά Βουδούρη, πέρα από τις μνημονιακές κατηγορίες.

Ιατρός στο επάγγελμα, ο οποίος πριν αποφασίσει να πολιτευτεί διέπρεψε –ελέω πασοκ- στον γεμάτο φράγκα χώρο των ΜΚΟ. Η καριέρά του ξεκίνησε σαν ιδρυτικό μέλος (και μέλος του Δ.Σ.) των Γιατρών του Κόσμου, την περίοδο 1990-1993. Στη συνέχεια έγινε πρόεδρος του ελληνικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, την περίοδο 1996-2001. Και μετά έγινε αντιπρόεδρος  του Διεθνούς Συµβουλίου των Médecins Sans Frontières (1998-1999). Ο λόγος που η θητεία του σ’ αυτό τον τελευταίο οργανισμό ήταν τόσο σύντομη είναι κάπως περίεργος. Καθώς στην πραγματικότητα διαγράφηκε από αυτή τη θέση μετά από καταγγελία του αντίστοιχου γαλλικού τμήματος, ότι στα πλαίσια της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας στους Κοσοβάρους που διώκονταν από τον Μιλόσεβιτς το 1998, εκείνος (και όλο το ελληνικό τμήμα) έκαναν το ακριβώς αντίθετο: έδιναν τη βοήθεια στους σέρβους φίλους τους. Σύμφωνα με συνέντευξη που έδωσε στο πατριωτικό Άρδην το 1999, ένα άλλο μέλος της αποστολής των MSF, ο Αντώνης Ρήγας,

«Κατηγορηθήκαμε από συγκεκριμένα άτομα του γαλλικού τμήματος σαν φιλοσέρβοι, νεοναζί και negationist [4] (αρνητιστές). Ότι δηλαδή αρνούμασταν την εθνοκάθαρση του Μιλόσεβιτς και το έγκλημα που έγινε κατά της ανθρωπότητας και πήγαμε εκεί για να βοηθήσουμε τους θύτες. Κοιτάξτε, στους ΓΧΣ υπάρχει το “σύνδρομο της σούπας” του Ερυθρού Σταυρού. Ο Ερυθρός Σταυρός δεν κατήγγειλε ποτέ το ολοκαύτωμα των Εβραίων στα κρεματόρια, αν και το γνώριζε. Υπάρχουν οπτικά ντοκουμέντα όπου στελέχη του ελβετικού Ερυθρού Σταυρού, δοκιμάζουν την σούπα στο Άουσβιτς παρουσία του Γκέμπελς, του Υπουργού προπαγάνδας του Χίτλερ, και την βρίσκουν ζεστή... Η βασική κατηγορία λοιπόν είναι ότι η παρουσία μας εκεί βοηθούσε την προπαγάνδα του Μιλόσεβιτς τουλάχιστον και ότι αφήσαμε να χειραγωγηθούμε απ’ το καθεστώς του.»

Φυσικά πολύ πριν εκτοξευτούν αυτές οι κατηγορίες είχε βουίξει ο τόπος πως το ελληνικό τμήμα των MSF, σε συνεργασία με την εκκλησία, αποτελούσαν παραρτήματα των υπουργείων εξωτερικών και άμυνας της ελλάδας, που όλη τη δεκαετία του ’90 έκαναν χρυσές δουλειές με τους χασάπηδες Μιλόσεβιτς, Κάραζιτς και Μλάντιτς. Γιατί, όπως και στο παρελθόν, την –αιματοβαμμένη- περίοδο της ελληνοσερβικής φιλίας, οι περισσότερες μπίζνες γίνονταν πάντα με το προκάλυμμα της ανθρωπιστικής βοήθειας στο όνομα της «φιλίας και της αλληλεγγύης των λαών». Γι’ αυτά του τα αισθήματα διαγράφηκε ο Βουδούρης και όπως ήταν αναμενόμενο, αυτή η διαγραφή όχι μόνο δεν του τσαλάκωσε το προφίλ αλλά παρουσιάστηκε μάλιστα σαν μία ακόμη απόδειξη αντιαμερικανισμού, αντιϊμπεριαλισμού κ.ο.κ.  Ήταν τόσο αντι- και τόσο ανθρωπιστής δε, που την περίοδο που βρισκόταν στο Αφγανιστάν (2004) ως αξιολόγητης των προγραμμάτων των ΜΚΟ για την πρωτοβάθμια ιατρική περίθαλψη (πάντα σε συνεργασία με τον ελληνικό στρατό), διετέλεσε και μέλος  του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής (2003-2004). Κι αφού πέρασε κάποσα χρόνια προεδρεύοντας σε διάφορες ΜΚΟ, πού εμφανίζεται τελευταία φορά το ονοματάκι του; Στο Δ.Σ. του Palis Foundation! Ναι, καλά διαβάσατε, έχει διατελέσει και μέλος του Ιδρύματος Πάλλη που πριν λίγους μήνες έγινε διάσημο χάρη στις σχέσεις του με τους παρακρατικούς της χ.α. Πραγματικά λαμπρή καριέρα που όμως -τι κρίμα- σκιάζεται από το ότι ο Βουδούρης ψήφισε το πρώτο μνημόνιο.

Τέτοια λουλούδια μαζεύει άρον άρον ο συριζα με φόντο την κατάληψη της εξουσίας. Τον Οδυσσέα Βουδούρη, τον ακροδεξιό πράκτορα Κώστα Γρίβα (Εφημερίδα των Συντακτών, 17/02/2014), τον Θεόδωρο Παραστατίδη που ζήταγε στη βουλή να μειωθούν τα πρόστιμα για την ανασφάλιστη εργασία και πριν λίγους μήνες δήλωνε πως «ο Νομός Κιλκίς ως ακριτικός Νομός, θεωρείτο ανέκαθεν ως μια από τις πύλες εισόδου λαθρομεταναστών προς το εσωτερικό της χώρας μας», τον Καρυπίδη και πάει λέγοντας. Να τους χαίρονται· η Αριστερή Πλατφόρμα, η Ρόζα, το Δίκτυο και οι κάθε λογής ευαίσθητοι που κάνουν όνειρα υπουργοποιήσεων. Να τους χαίρονται και οι μαλάκες που θα πάνε να ψηφίσουν.