Αντιφασιστικά Μέτωπα (με το κιλό)

Τα ξόρκια έπιασαν τόπο. Τα μάγια λύθηκαν και η αριστερά μετά τη θερινή νάρκη της επιστρέφει super ανανεωμένη. Και το όνομα αυτού αντιφασιστικά μέτωπα. Παντού μάλιστα.
Η αλήθεια είναι πως αυτό το μέγα κόλπο στηνόταν από την επομένη κιόλας των εκλογών του Ιουνίου. Στο βαθμό που οι εκλογές του Μαϊου είχαν ήδη επιβεβαιώσει την είσοδο των φασιστών της χ.α. στο κοινοβούλιο, κάμποσοι μικροί και μεγάλοι παράγοντες της αριστεράς μουρμουράγανε «για την αναγκαιότητα ενός μετώπου ενάντια στη φαιά πανούκλα». Κι αφού έκανε ο καθένας τους λογαριασμούς του, έγιναν και τα αντίστοιχα κουμάντα. Από τη μία η ανταρσυα με μπροστάρη το ΚΕΕΡΦΑ, (τους αείμνηστους καρπαζοεισπράκτορες του «αντιρατσιστικού» ΣΕΚ) κι από την άλλη ο συριζα με πρώτη αλυσίδα τους κρατικοδίαιτους μαϊντανούς της πάλαι ποτέ ΥRE, μασκαρεμένους σε «κίνηση απελάστε το ρατσισμό». Αυτοί οι κολοσσοί του αντιφασισμού ερίζουν πλέον για το ποιός θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Υπό κανονικές συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης, αυτά τα καραγκιοζιλίκια δε θα έπρεπε να μας απασχολούν. Η άνοδος των φασιστών από μόνη της αποτελεί επαρκές αντικείμενο πολιτικής ενασχόλησης. Η κατάσταση όμως είναι κρίσιμη. Γιατί η δράση είτε του ΚΕΕΡΦΑ, είτε της Κίνησης απελάστε το ρατσισμό δε βαδίζει παράλληλα με την δική μας αλλά συχνά πυκνά και κόντρα σ’ αυτή. Εξηγούμαστε. Καταρχάς δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει πως αυτοί που σήμερα κρούουν κώδωνες κινδύνου για την άνοδο των φασιστών είναι οι ίδιοι, ακριβώς οι ίδιοι, που μέχρι χτες έλεγαν πως βρισκόμαστε ένα μόλις βήμα πριν την έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα, ειδικά αν έπεφτε η κυβέρνηση του Παπανδρέου του Β’. Είναι αυτοί που στο Σύνταγμα χαρακτήριζαν αφελείς όσους κούναγαν τις γαμογαλανόλευκες και γραφικούς όσους στράβωναν, εντός ή εκτός πλατείας Συντάγματος, μαζί τους. Αυτό δε σημαίνει απλά πως έχουμε να κάνουμε με ένα μάτσο οππορτουνιστές. Αυτό επιπλέον σημαίνει πως αυτοί οι τύποι είναι παντελώς ανίκανοι όχι να πολεμήσουν το φασισμό αλλά να αντιληφθούν στοιχειωδώς τι συμβαίνει γύρω τους. Γιατί η μηχανιστική βλακεία που μέχρι πέρσι τους υποδείκνυε πως η κοινωνία είναι σε διαδικασία ριζοσπαστικοποίησης, σήμερα τους πείθει πως οι ψηφοφόροι των ασπόνδυλων είναι μωρές παρθένες, παραπλανημένα παιδάκια που τους ξεγέλασαν τα πανούργα μήντια. Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει η στάση που τήρησε η Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό, στον απόηχο της αντιφασιστικής μοτοπορείας της 30ης/9ου και της αντιφασιστικής - συγκέντρωσης διαδήλωσης στην πλατεία Αμερικής μετά το μίνι πογκρόμ σε βάρος Τανζανών μεταναστών. Σύμφωνα με τον Τ. Γιαννόπουλο, εξέχον μέλος της Κίνησης  «ήρθαν στην πλατεία Αμερικής και συζήτησαν με τους εκπροσώπους των μεταναστών και άλλων συλλογικοτήτων Έλληνες κάτοικοι της πλατείας οι οποίοι αρχικά συμμετείχαν στα πογκρόμ κατά των μεταναστών στην περιοχή. Δύο από αυτούς συγκεκριμένα συμμετείχαν στο σπάσιμο των γραφείων της Τανζανικής Κοινότητας στην οδό Λεμεσού στις 25/9 ενώ ένας άλλος είχε δεχτεί επίθεση από άτομα της αντιφασιστικής μοτοπορείας που έγινε στην περιοχή καθώς τον πέρασαν για Χρυσαυγίτη». Παρεξήγηση δηλαδή· χαιρέταγαν ναζιστικά και έσπαγαν γραφεία μεταναστών με την αγαστή υποστήριξη των δι.ας επειδή τους κοροϊδέψανε. Αν λοιπόν τύποι σαν τον Γιαννόπουλο είναι οι εχθροί των φασιστών τότε τι να τους κάνουν τους φίλους; Αφού αυτοί που -πάντα θεωρητικά- στέκονται απέναντί τους φτάνουν να δικαιολογήσουν μέχρι και πογκρόμ, η δουλειά έχει γίνει μια χαρά. Η δικαιολόγηση των κάθε λογής φασιστών όμως είναι μόνο η μισή δουλειά. Η άλλη μισή και ακόμη πιο βρώμικη είναι πως αφού πρόκειται περί παραπλανημένων που αγνοούν την αλήθεια, οποιαδήποτε βίαιη αντιμετώπισή τους δεν μπορεί παρά να είναι αδικαιολόγητη. Όποιος δηλαδή υποστηρίξει ανοιχτά την προλεταριακή αντιβία απέναντι στις επιθέσεις των φασιστών, βρίσκεται αυτόματα πολιτικά απομονωμένος, αφού, σύμφωνα με την ανάλυση των τσακαλιών της αριστεράς, αυτοί -ακόμη και σήμερα με το 7%- είναι μια παρακρατική συμμορία. Έχουμε έτσι το εξής εκρηκτικό μείγμα. Από τη μία ένα μάτσο ξοφλημένοι αριστεροί που νομίζουν πως οι φασίστες ήρθαν την άνοιξη με τα αποδημητικά πουλιά και θα εξαφανιστούν από προσώπου γης μόλις πιάσουν τα πρώτα κρύα. Κι από την άλλη μπάτσους, φασίστες, οργανωμένο έγκλημα και παπαδαριό να δουλεύουν τις μηχανές στον αυτόματο πιλότο και να ανεβάζουν -δημοσκοπικά προς το παρόν- τα ποσοστά τους. Δεν είναι του χαρακτήρα μας να υποδεικνύουμε «τι πρέπει να κάνουμε». Στους πολιτικούς χώρους άλλωστε συνήθως αφθονούν οι στρατηγοί και σπανίζουν οι στρατιώτες.
Ξέρουμε όμως καλά τι δεν πρέπει να κάνουμε. Καμία σχέση με όλους αυτούς τους απατεώνες. Καμία συνδιαλλαγή με τα μικρά και μεγάλα κκε και τις μκο του συριζα που παριστάνουν τους αντιφασίστες. Ο δικός μας δρόμος, ειδικά σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή, είναι η αυτόνομη πολιτική δράση. Στους δρόμους, στα σχολεία, στις γειτονιές, υπάρχουν εκατοντάδες εργάτες και εργάτριες, χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες, σύντροφοι και συντρόφισες με καθαρή καρδιά, που (συχνά ανένταχτοι) δίνουν τον δικό τους καθημερινό αγώνα. Ας σπάσουμε το κεφάλι μας για το πως θα συναντηθούμε με αυτούς, για το πως θα βρεθούμε στο δρόμο με αυτές. Κι ας στείλουμε μια και καλή τους κάθε λογής ηγετίσκους της αριστεράς εκεί που πραγματικά ανήκουν: στον σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας.